inancın yükümlülüklerinden uzaklaştıkça ondan korkmak tam anlamıyla olmasa da ondan kopmaktır. bir bakış açısı olarak şurdan ele alalım mesela. bütün inançlarda ölümden sonra hayat üzerine kurulu tezler! vardır. tahmin etmiyorum ki kimse varlığını 60-70 yıllık bir zaman dilimyle değer kılsın. dolayısıyla muhakkak yaşantısını kurgulayacağı bir dayanak arar. inançsız olmak aslında bir korkaklıktır. bu güruhta inançlı insanlara aynı sıfatı layık görüyor olabilir. ancak özellikle sözlüğümüzde ayyuka çıkmış durumda ki vicdanlarını rahatlatmak istiyorlarsa maneviyata, o duygulara saldırmamalılar.
edit: sabahın bu körpecik saatinde bir tutam yazar onlineken eksilenmek te ayrı bir tat hani ama bunu yapan arkadaşın özel mesaj sistemiyle hazr iç dünyasında egosunu kabartmışken bunun nedenini bana aktarması mümkünmü acaba.
