akşam dokuzdan sonra televizyon izlemeyi yasaklamıştı annem. ben de televizyon fişini prize gevşek bir şekilde takar, fişin ucuna da misina bağlardım. bu arada yatağım, alt tarafı dolap olan bir ranzaydı. yani yataktan o kadar hızlı inip televizyonu kapatıp tekrar yatağa çıkmam çok zordu. bu misinalı sistem sayesinde koridorda ayak sesi duyduğumda çekerdim misinayı çat kapatırdım televizyonu. o karanlıkta misina da görünmezdi, televizyonun kumandası da bozuk olduğundan annem hiçbir şeyden şüphelenmezdi. annemi öyle birkaç ay oyaladım. sistemin çok iyi çalıştığını düşündüğümden o kadar bir rehavete kapıldım ki, annem kapının önüne gelene kadar izliyordum son anlar. tabii hesaba katmadığım bir şey vardı: eski televizyonlar kapandığında çıtır pıtır sesler çıkıyordu ekranda. bunu annem de anladı. o gün de son oldu zaten. ne siz sorun, ne ben anlatayım.
