tanrı yok değince insanların bu denli öfkelenmesinin nedeni taşıdığı inançtan bağımsız gibi geliyor bana. sonuçta adamın bir nevi kendini tatmin etme biçimi din ve bunun altında bir ideali var. mesela desitler neden hiç tanrıya inanmayanları sinirlenip öldürmüyor veya onlarla herhangi bir savaşa girmiyor da teistler giriyor hiç düşündünüz mü?
ben düşündüm ve deistlerin zaten böyle bir tatmin mekanizması oluşturmadığı sonucuna vardım. adamların zaten tanrı algısı bir tatmin edici, cennet vaadedici değil. hatta evrene müdahale edip bir şeyleri kendi faydasına değiştirmiyor bile.
ancak teistleri bu denli öfkeli yapan şey tanrının yokluğu değil, yıllarca tatmin olduğu ödül mantığı( yani cennet) ve kötü durumda sığınıp kendini tatmin ettiği bir tür yardımcı figürünün yok olması.
dinin pragmatist yanı ya da duygusal altyapı bence mantıken böyle. tanrı yok değince bir insan yoksa neden bu kadar sinirlensin ki? sürekli kendisinin mükafat alacağın ama karşısındaki buna inanmazsa ceza çekeceğini söyleyen dindarların başka ne tür bir amacı olabilir?
