Bayadır dikkatimi çeken bir mevzu vardı kardeşimle alakalı, kaçmakla olmaz gerçekle yüzleşmek lazım diyerek konuyu irdeledim bugün biraz, işin ciddiyeti acayip keyfimi kaçırdı.
Sabah beridir bok gibi hissediyorum.
Kuvvetle ihtimal işin aslı netlik kazanana kadar da bu durum değişmeyecek.
Sözün özü, kardeşimde gördüğüm ufak bir sıkıntı bile canımı böyle yakıyorsa, benden ana falan olmaz,verem olur giderim iki günde.
Çocuk mocuk yapmam heralde.
