bir dönem yaşadığım sorundur. bunun üstüne gittim yakınımda hasta, yatalak kim varsa gittim gördüm muhabbet ettim. birisini hiç unutmam kalp ameliyatı olmuş, boğazı delik cihazla konuşuyor ancak karşısına gittiğimde adam gülüyordu yazarak anlaşıyordu ve benimle muhabbet etti. çok kötü olmuştum 1-2 saat kendime gelemedim sonra düşündüm 'ne olabilir ki yani en fazla ölürüm.' bu şekilde 1 ayda kendime geldim. şimdi ise bir kaç hastalığım çıktı korkmuyorum yine diyorum en fazla ölürüm, herkesin derdi var ve herkes ölebilir buna alışmak lazım. her saatin önemi var boşuna gelmiş olamayız bu hayata.
