kendisiyle kavuşamamıştık bir türlü. ikimiz de birbirimizi seviyorduk ama olmuyordu. üzerinden zaman geçti, başka sevgililerimiz oldu. bazen onu düşünüp kendimi arabeske vuruyor, sonra "amaan klasik liseli draması" deyip geçiyordum. sonradan anladım ki basit bir lise aşkı değilmiş. neyse, lise bitti. görüşmedik liseden sonra zaten. zamanla aklıma gelmemeye başladı. sonra bir gece öğrendim ki babası vefat etmiş. bundan 6-7 ay önceydi. saatlerce kendime gelemedim. benim babam ölmüştü sanki. ne yapacağımı bilemedim. öylece oturdum uzun bir süre. sonra aradım sordum "yapılacak bir şey var mı?" dedim, "yok, teşekkür ediyorum." dedi. sevgilisi yanındaymış, yardımcı oluyormuş. bir nebze mutlu oldum. ihtiyacı olduğu birisi yanındaydı. sonra aylar geçti ve ben onu aklımdan atabildim mi bilmiyorum.
aşk gerçekten çok garip bir şey arkadaşlar. bir gece, aklınıza bile gelmeyen birisinin çok büyük bir üzüntü içerisinde olduğunu duyuyorsunuz ve sırf ona karşı önceden bir şeyler hissettiniz diye aylar boyunca onu düşünebiliyorsunuz. onu görmeden, ona dokunmadan tüm duygularınız bir anda değişebiliyor.
