Ben olsam unutmam, az peşinden koşmadım tam 2 yıla yakın.
Bu zaman diliminde çoğu kez konuşmak istedim. Ne şiirler yazdım ona, ama zalımın oğlu kaçtı benden.
Bir gün bizim sınıfın katında bulunan koridorda yakaladım onu, bana doğru geliyor ama kafayı hemen eğdi önüne.
Ayy birde tatlı *
Ben de artık kararlıyım bu sefer konuşacağım. Tam yanımdan geçecek önünü kestim, diğer tarafa yöneldi tekrar önünü kestim, tekrar tekrar...derken;
"Aaa yeter bi dur konuşalım." dedim.
Dediğimle kaldım. Kaçtı hemen, gitti.
Sonra anladım zorla güzellik olmuyor. Vazgeçtim.
Yaz tatilinden sonra okullar açılınca arkadaşı geldi. Bu sefer onun benimle konuşmak istediğini söyledi.
Biraz kırgınlık, biraz da gururla;
Fazla nazın aşık usandırdığını söyledim.
Şimdi güzel ve biraz da komik bir anı olarak kaldı bende.
