Şubat ayına kötü giriş yapmış, son üç gündür çok üzülmüş, yıpranmış olsam da bugünün bana hediyesi ve sonsuz mutluluğu, manevi çocuğumun bana(iş yerime) resim yapmak için geldiğini öğrenince tüm derdimi, herkesi ve her şeyi unutup, ona kocaman sarıldım, sadece onu izledim, sevdim..
Henüz çok istediğim anneliği yaşamamış olsam da benim de ilgilendiğim, sevdiğim bir çocuğum vardı ve bu dünyalara bedeldi.
Yapmış olduğu resimdeki her objenin anlamını tek tek anlattı ve boyunun uzandığı yere kadar kendi astı yaptığı küçücük elleriyle yaptığı resimlerini..
"sen benim her şeyimsin, senden başka kimsem yok bunları yapacağım" dediği anda artık mutsuz olmak benim için lükstü.
Sizi tek bi an bile mutlu edebilen insanlardan başka kimseye barındırmayın hayatınızda. Tek varlığınız onlar çünkü..
