üzerimde emeği olan kişilerin, annemin, gönül borcu hissettiğim kişilerin olmami istediği kişi olmaya çalışıyorum sanki.
bazen sevilmek için, benden karşımdakine akan duyguların karşılığını alayım diye onun istediği kişi olmaya çalışıyorum.
mutsuz oluyorum, aslında sevdiklerimin mutluluğuna ve bir yudumcuk sevilmeye mutluluğumu feda edebilirim ama hayır.
tam olarak onların istediği kişi de olamıyorum.
pek sevilmiyorum da .
arada bir yerlerdeyim işte, benim ama ben değilim.
zaten kim kendi ki?
size bir hayalimden bahsedeyim mi?
birine soracağım, mevlana'nın sorduğu gibi
söyle ben kimim?
istiyorum ki inansın
söyle ben senim...
