Çok amaçsız hissediyorum kendimi. Sanki ölsem, dünyada hiçbir şey değişmeyecek. Bir damla gözyaşı dökülmeyecek. Yapmam gereken onlarca iş var ama ben sigara içip müzik dinlemekten başka hiçbir şey yapmıyorum. Benimle konuşmak isteyen insanlar var ama kimsenin sesini dahi duymak istemiyorum. Bir kediyle günlerce bir odada kapalı kalsam sanki hayat daha güzel olacak. Dünyaya hiçbir katkım yok ama yükünü ben taşıyormuşum gibi. Biliyorum geçecek, biliyorum sizler de bir zamanlar böyle hissettiniz. Ve biliyorum bir yerlerde açlıktan ölen, anne baba yası tutan çocuklar varken bu yazdıklarım palavradan başka bir şey değil.
