"Galiba eski liman üzerindesin
Nasıl karanlığıma bir yıldız olmak
Dudaklarınla cama çizdiğin
En fazla sonbahar otellerinde
Üniversiteli bir kız uykusu bulmak
Yalnızlığı öldüresiye çirkin
Sabaha karşı öldüresiye korkak
Kulağı çabucak telefon zillerinde
Sen benim hiçbir şeyimsin
Hiçbir sevişmek yaşamışlığım
Henüz boş bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Ne çok cığlıkların silemediği
Zaten yok bir tren penceresinde
Sen benim hiçbir şeyimsin
Yabancı bir şarkı gibi yarım
Yağmurlu bir ağaç gibi ıslak
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Uykum arasında cağırdığım
Çocukluk sesimle ağlayarak
Sen benim hiçbir şeyimsin "
dizeleri insanın ruhundaki ozon deliğini çorap söküğü gibi genişleten, attila ilhan'ın kendini aştığı şiiridir. bir gün çok sevdiğiniz bir dostunuzun artık hiç bir şeyiniz olduğunu anlarsanız o zaman aha şuraya tam kalbinize saplanır demirden bir ok. bırakın çıkarmayın.. kalsın orada.. hatırlatsın size onu. belki de hiç bir şeyiniz olan şey her bir şeyinizdir.
