galatasaray'da forma giyen 14 oyuncunun da, maç boyunca akıl almaz biçimde kötü oynayarak, elenmeyi sonuna kadar hakettiği karşılaşma olmuştur.
maçtan önce baya umutluydum hatta gs'nin 2 veya 3 farka gidebileceğini düşünüyordum. kewell'in direkten dönen topundan sonra birşeyler oldu.
tek bir oyuncu bile, maça kendini vermedi. mutlaka gol atılması gereken bir maçta, kewell'in şutundan sonra, ilk kaleciyi tehdit eden vuruş 87. dakikada nonda'nın sağdan yaptığı zorlama vuruştu.
dakika 80'e gelirken ve 2 gol atılması gerekirken, herkesin orta saha civarında boş boş dolanması, mehmet topal'ın ceza alanı önüne attığı bir topta tüm hucüm elemanlarının topu, kaleciye doğru pıtır pıtır yuvarlanırken izleyişi aklımda.
ümit karan'ın ceza alanı dışından rovasata deneyerek hem atağı yediği, hem de faul yaptığı pozisyondan başka tek bir noktada bile göremedik.
lincoln'a ne diyeceğimi bilemedim. uzun süredir bir lincoln fan'ıydım. o yapar birşey, halleder, bir pas atar işler değişir falan. ama bugün yanıldığımı gördüm, ayağına gelen tüm topları öldürmekti onun amacı.
bir de kewell ve arda gibi orta yapma ve pas atma konusunda usta isim varken, tüm duran topları lincoln'un harcaması da manasızdı.
linderoth hayalet gibi gezindi, hazır değil. barış gibi formda ve süratli bir isim otururken, gs, her atağa çıkarken 5 dakika orta alanda yan paslar yapıp, sonra tekrar kaleciye dönüp, sonra biraz daha yan pas yapıp, sonra da kaptırıp atak yemekle meşguldu.
hele son 10 dakika deli oldum. gs öyle bir oynuyorki, skor yukarda yazmasa, biri sadece o anı görse der ki gs heralde 7-8 tane attı. şimdi kasmıyorlar, adamlar da en azından bir gol atalım diye tüm güçleri ile asılıyorlar maça.
çok ama çok kötü bir oyunun karşılığını aldık. fark yemememiz ise ancak şans ile açıklanabilir.
önemli ekleme: bu entry yoğun bir hayal kırıklığı sonrası girilmiş olup fazla sert eleştiriler içerebilir, hoş görün.
