Hoşlandığım çocuğun benden hoşlanmadığını anladım. Yarın tüm gün onu düşünmek yerine açıp iki kitap okuycam sabah da sporumu yapicam oh mis...
Gerçi daha önce de 4 5 kez anlamıştım ama olsun bu defa farklı. Elimden geleni yaptım çünkü aklımda hiçbir "keşke" kalmadı.
Pırıl pırıl hissediyorum yeni yıkanmış nevresimlerde duş aldıktan sonra uyumak gibi
243gun sonra gelen edit: Ben pes ettim. Yani onu aklimdan cikarmaya calismaktan kendimle savasmaktan. Ee seviyorum yada her neyse bu duygu. Kabullendim ne olursa olsun.
