kendimi kaçarken buldum kendimden.iki cam arasına sıkışmış üşümüş ayaklarım.bacak bacak üstüne atıp uyuşturmalıyım onları.susturmalıyım içimden gelen sesleri.sıcak bi müzik açtım belki ısıtır.ama onlar da biliyor aylardan kış.mevsimlerden şubat.tersine çevilmiş hayatım.ayaklar baş başlar ayak.çıkamıyorum da bu üçgenden.ama aydınlık,ama ferah.tek kusuru kapalı olması.dışa kapalı,içe açık alabildiğine.kısarsak o açıklığı her şey uyumlu olacak.
