zamanla -insanoğlunun tecrübeleri ile- tanrı a priori'ye dönüşebilir. bunun için diğer tanrılardan ayrılıp hangi tanrı olduğu ile bizzat yüzleşmek, net bir sonuca varmak gerekir. ateistler ise özetle "hayır kesinlikle dönüşemez, böyle bir yüzleşme asla olamaz" der. ateistleri salak fanatik sürüsü yapan sebeplerin başında da bu gelir zaten. hangi götüne güvenip, hangi akla dayanıp da kesinlikle tanrı diye bir şey olamaz diyorsun be amk sığırı. işte felsefe bunun için var, sokrates bu yüzden sokrates, kant bu yüzden kant... ateistler ise işkembeden sallayan gavatlardır.
velhasıl tanrı en az toprak ya da deniz kadar gerçek bir bilgidir. fakat tüm topraklar kahverengidir, veya denizler mavidir veya limonlar sarıdır veya tüm hayaller pembedir derken nasıl sentetik a posteriori bir ifadede bulunuyorsak tanrıda da aynı duruma düşmekteyiz. bu yüzden tanrının belli başlı farklı profillerine "inanılır", ateistler ise temelden tanrı bilgisini inkar eder, böyle bir şeyin kesinlikle olamayacağınıiddia eder. yoksa filanca tanrıya inanmamalarında bir absürtlük yoktur, zira bu gayet insani bir durumdur.
ateistler "ben sizin inandığınız o tanrıların hiçbirine inanmıyorum, fakat tanrı var mıdır yok mudur onu nereden bileyim amk" diyebildikleri gün adam yerine konulabilecek agnostikler olmuşlardır artık. aksi halde velet aklı ve ergenliği ile konuşan, sikimsonik iddialarda bulunan sığır sürüsü olduklarından muhatap alınmaya değmezler.
