babam bu dünyadan erken ayrılmış olsa da annemle babam arasındaki diyaloğu algılayabilecek kadar şahit oldum. onların arasındaki diyaloğun güzelliği, benim evliliğe hep sıcak bakan biri olmamı sağladı. evlenmek istememem için bir sebep yok. oradan oraya savrulmak, saçma sapan insanlar tarafından duyguları tarumar edilmek dayanılmaz bir hal alıyor belli yaştan sonra. sevdiğin insanla hayatını birleştirmek, ortak çocuk sahibi olmaktan güzel ne var ki? evliliği geciktirmek istemememin de bir sebebi var. ben annem ile babamın orta yaşlarında doğmuş bir çocuğum. annem yaşıtlarımın annelerinden hep daha büyüktü. ben babamdan sonra "ya ona da bir şey olursa?" diye gecelerce korkudan uyuyamadığımı, odasına gidip nefesini dinlediğimi bilirim. bunun en büyük sebebi de yaşının normalden daha büyük olmasıydı. insanlar yaşlandıkça hastalıkları çıkar ve hassaslaşırlar. eğer annem daha genç olsaydı bu kadar korkmazdım belki. işin özü ben çocuğuma bu korkuları yaşatmak istemiyorum. o yüzden de genç yaşımda çocuk sahibi olmak istiyorum.
