fenerbahçe'nin kuşkusuz partizan'ı eleyebilecek güçte olmasının yanında, takımın en olmadık maçlarda tutan ruhsuz oynama alışkanlığı nedeniyle korkutan karşılaşma. bir de, aragones "rakibe saygımız var" dediğinde ödüm kopuyor nedense. geldiğinde sevinmiştim, "deli bu herif, kayışı koparmış. oynamayanı döve döve oynatır, takımı muma çevirir" diye.
her maçtan sonra "takımdan memnun olmadım", "karşı taraf hak etti" falan dersen burada barındırmazlar adamı amca.
