şöyle insanları gerçekten anlayamıyorum.
mutlu olmak için sebeplere ihtiyaç duymaktan ve yaşamı anlayamamaktan kaynaklı, sağlıklı olmayan düşünceler olduğunu düşünüyorum.
bir arkadaşım da 29 yaşında hayata gözlerini yummak istediğini söyleyip duruyor.
ne söylersen söyle hiç bir işe yaramıyor.
hatta bir süre sonra artık konuşup ikna etmeye çabalamaktan yoruluyorsun.
yavaş yavaş seni de tüketiyor karşındaki.
duvara bir şey fırlatıp tepki alamamak gibi aynı.
bu insanları kendi başına bırakın yoksa yıpranan ve hastalıklı düşüncelerinde boğulan siz oluyorsunuz.
