Sadece çektikleri acı için bile tapılası saygı duyulası Kadınlar. Emekleri sonsuz hakları ödenmez. Ama Evlatları için yapabilecekleri en büyük iyilik, onları bağımsız ve kişilik sahibi birer birey olarak yetiştirmek olan varlık; ama kendi duygusal doyumları için evlatlarının duygularını sömürmemeliler çünkü sonra, başına gelen her zorlukta ailelerine koşan alacakları en ciddi kararları onların onayı olmadan alamayan büyük çocuklar oluyor.
Toplumun övündüğü o hastalıklı duygusal yapısı, prenses kızlar, oğluşlar özgürleşememiş, ne istediğini bilmeyen çocuklar olarak büyüyor.
o çocuklar tedavi olmadıkça da çocuk kalmaya mahkum maalesef.
mutlu olmak isteyen mutsuz ve yetişkin çocukların ruhları özgürleşmedikçe mutlu olamazlar.
bugün annelerin tekelinde işleyen kölelik yarın eşlerin tekelinde işler ve siz hep köle kalırsınız.
