teknolojinin örümcek ağı gibi hayatımızı sardığı bu dönemlerde pek yüzüne bakılmayan durum.
aslına bakılırsa mektuplaşmada yaşanan samimiyet ve hissiyat çok başkadır. bir kere onun heyecanı yeter. mektubun gelmesini beklemek, paha biçilemez. fakat günümüzde bunu yapmak zor gibi.
yani mektubu bekleriz, baktık ki gelmiyor hemen bir mail atarız ne oldu gelmedi mektup ? hayırdır !?
samimiyetsiz olur neticede. eskiden insanlar birbirini tanımadan sadece gazete vasıtasıyla ulaşıp birbirleriyle mektuplaşırlarmış. böyle tanışıp evlenen aileye sahip arkadaşlarım var. günümüze uyarlarsak mektuplaşma askerlik döneminde sıklıkla kullanılabilir. malum askerlik teknoloji imkanınız kısıtlı. tek çare o çeşit çeşit sevimli pullarla süslenmiş mektuplar.
aynı zamanda bu mektuplar sonra dizi ya da filmlerin veya şarkıların gazına gelerek yakılmamalıdır. sonrası büyük pişmanlık. pek tabi birçoğumuza marjinal gelebilir. bir ayin edasıyla mektupları yakmak , göz yaşı dökmek. fakat dediğim gibi sonrası büyük pişmanlık. velhasılı kelam geçmişe olan özlemin en nadide parçalarından biridir '' mektuplaşmak ''
