ülkemizde ilişkinin adını koymak diye bir hastalık var ki çok vahim.
hep bir ciddiyet kaygısı, kaybetme korkusu ve bir an önce sahiplenme güdüsü. bu sebeple söz olsun , yüzük olsun aman efendim ailelerin bilgisi olsun şeklinde söylemlerle ilişki iyiden iyiye monotonlaşır ve sıkar. bu durumun ileriyi düşünen ilişkiler için geçerli olduğunu düşünürsek aslında mantıksız olmadığını da anlarız. püf nokta ise ısrarcı olmamak biraz olsun oluruna bırakmayı denemektir. sonuç olarak sen ne yaparsan yap yine her şey olacağına varır. yani gerçekçi olalım ateist ol ya da dinci, bir düzen var ve yazılmış senaryo. oyuncuyuz işte amına koyduğumun dünyasında yazılanı oynuyoruz.
olayı biraz daha ılımlı ilişkilerde ele alırsak yani gelecek planları olmadan düzenli bir ilişki için. şimdi çiftler beraberken oldukça iyi anlaşabiliyorken; beraber yiyip içmeleri , gezmeleri, seks hayatları vs çok ideal ve eğlenceli ise illa bir kalıba oturmak gerekmez. sonuç olarak kalbi hisler çok farklıdır. kişi seninle vakit geçirmekten çok zevk alır ama duygusal bir şeyler hissedemez. bu hissizlik değildir onu senden uzaklaştıran. asıl soğukluğun sebebi senin adını koyma ısracılığındır.
