çok zor olsa da başardığım şeydir. babam oğlu olduğum için benimle birlikte yaşamak istiyordu ama ben istemiyordum. o yüzden artık beni salmasını ve kendi ayaklarım üzerine durmam gerektiğini kendilerine ilettim. ( yaşım 13 dü) baba efendi ise sinirlendi ve bana ev cezası verdi. evden okula gidiyor okuldan eve geliyordum. kendisi atölyede kaldığı için eve de gelmiyordu. aramız bayağı bayağı bozulmuştu karı gibi trip atıyordu bana yani. en sonunda ne yapayım diye düşünürken evden kaçtım. adam cinsi sapık gibi peşimi bırakmadı, iş bulup çalışayım dedim iş yerinden bile attırdı. ama en fazla iki sene buna direndi, ben 15 e gelince pes etti. ne halin varsa gör, siktir git dedi. kaba konuştu yani. ben de fırsat bu fırsat gittim ve iş bulup hem okudum hem de çalıştım. hiçte zor değildi bu durum çünkü 13 yaşında kendi ayakları üzerinde duran bir bireydim.
babasızlığın insana katkısı daha fazla bence, baba belli bir yaştan sonra çok gereksiz bir varlık haline geliyor.
