gönlüm ister ki kimsenin canı bile yanmasın ama devlet pratiğinde bu asla mümkün değildir. devletler kanla kurulur, kandan beslenir ve kan döktükçe varlığını sürdürebilir. bu yüzden sürekli düşman yaratıp birilerinde bu isteği gidermek zorundadır aksi halde iç savaşa gider ve kendi kanından beslenir.
bu insan olmanın bir bileşkesi bence. devlet içinde farklı gurupları bir arada yaşamaya zorlamak bile başlı başına bir çılgınlık.
bunu dıştan bakınca gayet net bir şekilde görüyorum. devlet, ideoloji maskesine bürünmüş kan arzusuyla yanıp tutuşan bir gurup fanatiğin kan dökme arzusundan fazlası değil.
devlet insan olmamanın yarattığı bir hapishane ve savaş, ölüm, kan gerçekleri.
