güneşli kantinin ortalarında oturuyorduk yüzlerimiz duvara dönük yanyana.kantinde kimse yoktu,herkes güneşe çıkmıştı.yuvarlak masada başbaşaydık.ben onun sağında,o benim solumda.muhabbet çok durgundu,nerdeyse bıçak açmayan.dersler filan.kaçıyordu bakışlar oraya buraya.herşey aklıma geliyordu ama seviyorum diyemiyordum orada ona.bekliyordu dudağıma bakan gözleri benden o iki kelimeyi.2 kelimeydi hayat.2 kelimeydi herşey.ne neden diyecekti,ne de niçin.bekledi,bekledi.çaylar biterken askerdeki arkadaşından bahsetti küüüt diye.baktı ki karşısında bir hayalet var onu başka bir hayaletle tanıştırıp sahneyi terketti.
