Şeyhim bu yola girince ne yaptı bilir misiniz? dedi dede sultan, muhabbetin mecrasını bugüne, bugünümüzü aydınlatan ışığa, Pertev-i Urum'a (Rum Işığına) Şeyhimize, simavna kadısı oğlu bedreddine çevirivermişti.
Bilmiyoruz dedem dedi aşir.
Şeyh, saray erkanından çıkıp yol ulusu olmaya karar kıldığında, parlak kaftan giysilerini çıkarıp attı. Elinde avucunda ne var ne yok, hepsini yoksullara dağıtıp armağan etti. O çok kıymet verdiği kitaplarını ne yaptı bilir misiniz?
''yoo bilmeyiz dedem'' dedi
-Onları nil deryasına attı.
Nil deryasına mı? dedi isabella, çok şaşırmıştı bu duruma, ben ve aşir gibi o da ilk defa işitiyordu bunları.
Evet! nil deryasına isabel
O güne kadar okuduğu kitapların gerçeği gizlediğini, yoksul halkın gözlerini perdelediğini, hakikati görmelerine engel olduğunu gördü. Hepsi öte dünyada bir cennet vaat etmekteydi. oysa şeyh cennetin ve cehennemin bu dünyada olduğunun farkına varmıştı. o kitaplar bir yüktü onun sırtında. o yükünü en ulu nehir olan nil deryasına saldı. onların kirini ancak nil deryası paklayabilirdi dedi DEDE SULTAN.
ŞEyhin bizlere vermek istediği mesaj neydi dedem diye sual ettim.
Dede sultan şöyle karşılık verdi
Şeyh bizlere eşitliğin öbür dünyada değil bu dünyada, adaletin gökyüzünde değil yeryüzünde vücut bulacağını kendi kişiliğinde gösterdi. Edirne'de 2 sene bu hakikati uyguladı. Şeyhin varlığı bunun kanıtı leo!
Cenneti ala gökyüzünden yeryüzüne nasıl inecek dedem diye sual etti aşir.
Şeyhim geçmişten arının, şekilden uzak durun ve perdelerden kurtulun dedi. cenneti dünyaya indirmenin bu yolla mümkün olduğunu söyledi, dedi dede sultan.
güneşi görmek ve karanlıktan sakınmak isteyen itaat etmemeyi öğrenmeli!
