rivayet odur ki, kalbin içinde gönül, gönlün içinde de adına süveyda dedikleri siyah bir kan pıhtısı mevcutmuş. bu noktaya sevda noktası derlermiş; üç manaya gelirmiş.
birincisi sufiye dair olanı; tasavvuftaki öz, kalbin makamı. yüreğin orta yerindeki ilahi aşk yarası, yaradanın insan kalbindeki aksettiği nokta.
ikinci anlamı insana dair olanı; insanın iç alemindeki en gizli duyguların, en büyük günahların tutulduğu, yüreğin sırlarla dolu saklı penceresi süveyda.
üçüncü anlamı ise sevdalıya ilişkin olanı, şöyle ki; bir kişi sevdaya tutulduğunda bu kalbin orta yerindeki süveyda denilen siyah pıhtı önce büyür, tüm kalbi kaplar sonra da yavaş yavaş çözülüp kana karışırmış. sevdalının kanında dolaşan bu zehir, onu günden güne hasta eder iğne ipliğe çevirirmiş. o insan ki süveyda'nın çözülmesine uğramış bir kara sevda hastasıymış artık.
