Insanı manevi olarak hakikaten rahatlatan, kendi kendine vurulmuş zincirleri kırdırtan mükemmel olay. Tabiki her birimiz birbirimizden farklıyız. Düşünceler, duygular, tecrübeler zaten aynı olamaz. Robot değiliz biz insanız. Ama her şeyin özünde et ve kemikten yaratılmış, topraktan gelip toprağa gidecek olanlar da yine biziz. Kendimizi farklı ve olağanın üzerinde görerek ancak yalnızlaştırırız. Ne gereği var?
