Güne güzel başlamışken, birdenbire bi umutsuzluk, mutsuzluk ve huzursuzluk yaşamama sebep oldular.
Özellikle metrobüs seferlerindeki çocuklarla çok karşılaşıyorum, mendil satanlarla. insanın içi acıyor ya, para versen bi dert vermesen bi dert. Versek orospu çocukları faydalanacak, vermEsek küçücük çocuklar kim bilir nasıl muamele görecekler. Bu yüzden her zaman yanımda yiyecek bir şey varsa onu veriyorum. Şeker olur, sakız olur. Ama yine de gözlerindeki o yalvaran bakışlar insanı bitiriyor. Özellikle erkek çocuklarına karşı olan zaafımdan dolayı ben çok etkileniyorum. Ulan sabah sabah bütün enerjim gitti. Lanet olsun.
