şu asker, farkettim, evinde ve çevresinde arkadaşları olmalı. ama önümde uzanıyor, ıssız ve yalnız. başındaki köpeği hariç. duygusuzca, kaskatı, ulusların geleceklerine yön veren savaşlar yönettim ben. gözümü dahi kırpmadan binlerce insanın ölüm emrini verdim tek damla yaş dahi dökmedim. ama şu an titriyorum, derin bi acı hissediyorum ve gözyaşlarımı tutamıyorum. peki ya neden? tek bir köpeğin kederinden!
mehtaplı bir gecede savaş meydanında gezerken ölü bir düşman askerinin köpeğinin sahibinin yüzünü yaladığını ve havladığını gören napolyon bu sözlerle hislerini ifade etmiş ve ölene dek bu anın etkisinde kalmıştır.
benim hayranlık duyduğum ve hayatını incelediğim liderlerden biri. bu da evime asmak için ressam bi arkadaşıma çizdirdiğim tablosu.saygıyla.
