hiç bir takımın hiç bir transferiyle karşılaştırılmaması gereken futbolcudur öncelikle. sonuçta gerek guiza gerek ise baros, haklarında yorum yapılacak oranda maç oynamamışlardır yeni takımlarında.
dünya kupası'nı, la liga'yı ve şampiyonlar ligi'ni kazanmış ronaldinho'yu transfer eden milan için bile gereksiz bir transfer yaptı deniyorsa eğer, oturup en azından bir müddet beklemek lazım.
benzer bir biçimde, anelka ile beraber aynı sene türkiye'ye gelen franck riberry için anelka nın bonusu dendiğini ve aynı riberry'nin zidane'dan sonra fransa milli takımında heyecan veren tek oyuncu olduğunu gözönüne alırsak; futbol her türlü sürprize açık bir oyundur diyebiliriz.
rekabet sonuçta güzel bir şey ve ezeli rakipler var olduğu sürece kazanılan başarılar anlamlı oluyor; fakat belirli bir üslubu da muhatap alınan kim olursa olsun herkesin sergilemesi gerekiyor itirazı olan yoksa.
tüm bunları bir yana bırakırsak, sportif açıdan galatasaray'a en büyük katkısı kadro derinliği konusunda olacaktır baros'un. uefa kupası'nı kazandığımız sene kadromuzda yer alan marcio'nun oynadığı maçlarda hakan şükür'ü neredeyse hiç aratmadığını anımsarız. cezalı ve sakat oyuncuların bulunduğu karşılaşmalarda hücum hattında sorun yaşama ihtimali bu transferle düşmüş oldu galatasaray'ın. ayrıca belirtmek gerekir ki, uyum sağlayabilirse ve sakatlık sorunu yaşamazsa, gerek necati ateş'ten gerek ise hasan kabze'den daha verimli olacaktır; en azından geçmişinde yaptıklarına bakılırsa beklentiler bu yöndedir kendisinden.
bir diğer önemli husus da, geçmiş yönetimle karşılaştırıldığında günümüzdeki yönetimin özellikle transfer konusunda çok daha başarılı olmasıdır. başarı garantisini pele ve beckenbauer'i transfer etseniz dahi veremezsiniz; fakat son 3 sene içinde 2 kez şampiyon olmamıza rağmen yakın bir tarihte lige bu denli heyecanlı başlayan bir galatasaray olmamıştır. mühim olan da zaten takımına gönül veren galatasaray taraftarlarının, son senelerde özellikle avrupa arenasında alınan başarısız sonuçlardan sonra azalmakta olan ilgisini geri kazanabilmektir, adnan polat ve yönetimi bu konuda çok olumlu adımlar atmıştır.
benzer kalitede transferlerin devam etmesiyle beraber artış gösterecek store alışverişleri ve aslantepe projesinin sona ermesinden sonra yeni stadyumdan elde edilecek gelir ile de, son yıllarda fenerbahçe ile aramızda oluşmaya başlayan mali uçurum yavaş yavaş dengelenecektir.
mühim olan sonuçta başarılı olmak için rakibin kötü durumunu dilemek değil, rakibinden daha iyisini yapmak için çalışmaktır.
hiç şüphesiz ki bu rekabetle beraber artan kadro kalitesindeki yükseliş de, teknik adamlar tarafından doğru biçimde değerlendirildiği takdirde uluslarası başarıyı getirecektir.
türkiye ligi'nde daha fazla elde edilen şampiyonlukla övünmek yerine, ezeli rakibi tıpkı bir manchester united - chelsea örneğinde olduğu gibi şampiyonlar ligi finalinde mağlup etmek daha keyifli olmaz mı sizce de?
