Sanki bu dünyaya ait değilmişim gibi hissediyorum. Zihnim sürekli meşgul. Sürekli bir şey düşünüyorum. Yürürken bile gördüğüm en ufak ayrıntıyı dakikalarca düşünüyorum. insanlardan uzağım. Asosyal değilim, herkes arkadaş olmak ister benle ama kimseyi kendime yakın hissetmiyorum. Müzik en büyük sevgilimdir. Sanki bir müzikten aldığım hazzı, şevki sadece ben alıyorum diğerleri sadece dinleyip geçiyor gibi. Neredeyse dünyanın en iyi ailesine sahip olmama rağmen onlarla bile mesafeliyim. Sürekli felsefe kitapları okuyup hayatın bir anlamı olmadığını düşünüyorum. Birkaç hedefim olmasa intihar edebilirdim bundan çok eminim. Cahillik mutluluktur arkadaşlar. Gerektiği kadar bilgi edinin.
