Seni düşünmemem gerektiğini söyleyen tüm hücrelerim soykırım uyguluyor küçük elleri olan umut parçacıklarıma.
Sayısız kere öldürülüyor sana olan sevgim, sana ulaşmaya çalışırken çok kez düşüp bacaklarını kanatıyor çocukluğum ve kimse öpmüyor kanayan yaralarımdan.
