"Beni ne kadar seviyorsun?" sualine "Oda kadar", "Ev kadar", "Dünya kadar" cevaplarını verir. Sevgisini adamına göre derecelendirmesini ve ölçmesini beş yaşında öğrenmiştir.''
''Bak şu gül bile yalan söylüyor. Öyle taze bir duruşu var ki, manası: "Ben solmayacağım, ben ebediyim’den başka bir şey değil. Yarına kadar solacak halbuki. Yalan söylüyor.''
"Ne oluyor insanın içinde haberi olmadan?"
''Kalbin tüm meseleleri yalnız kalpte halledilir. Çünkü bir hissin hakkından ancak başka bir his gelir.''
''insanın içinde başka başka insanlar var. Ne çabuk değişiyor insan.''
''Beni ona bağlayan bu hisse bir isim takamıyorum. Aşk değil bu. Dostluk değil. Dostluk ve ahbaplık gibi, zora gelince feda edilebilecek bir şey değil. Sevilmenin gururu var tabii. Fakat bu biraz da sevmektir.''
''Olmadık insanlarla üç kuruşluk muhabbetlere oturuyor, tebessüm bile etmeyeceğimiz şeylere kahkaha atıyoruz..
Ama merhemimizin adı; zaman...
Tutkal kıvamında susuşları yalnızlığın keskin tineriyle inceltip, kendi kendimize mırıldanmalara çevirdiğimizde, dudaklarımızda dökülen yalnızca; 'Ne yaptım?'
Ne yaptık biliyor musun?
Belirsiz bir zamana sürüldük... Aşkın hiçbir eylemi, çekilmez bu zamirle...''
''Bazen ömrünün sonuna kadar unutmaz değil mi insan ?''
''bir ömür verilerek yazılanlar neden bir çırpıda okunup geçilir?''
''insanın kandırdığı en büyük budala, kendisidir.''
''içimde tuhaf bir arzusuzluk var.''
''Bir hiç sandığım şey sadece benim bütün hayatım imiş. insan ne kadar kendini bilmiyor.
''içimdeki muhalefetin oyunudur bu.Kalbe karşı bu muhalefetin akıldan veya gururdan geldiği sanılır.Bence bu,kalbin kendi kendisine müdafasıdır.Sevgilide kaybolmamak için nefret sebepleri arar,bulamazsa yaratır.işte böyle kendi kendini aldattığını anlayınca da utanır ve ona daha çok bağlanır.Kendi yalanlarını affetmeyen kalbin kendine verdiği ceza.
''Kaderinin şoförü sensin. Emin ol. Onu dram istikametinde sürme. Biraz gül, yahu! Değmez vallahi bu dünya.''
