aşk acısı insanı belki geliştirir ama kimse o gelişmeye talip olmak için aşk acısı çekmeye katlanmayı istemez heralde.
herkes boşver der durur da hastanın elinde olsa hastalık zaten hasta olmazdı.
ilacı zaman olsa gerektir. o zamana kadar da oyalanılacak birşey bulunarak beklemek belki bir nebze çare olabilir.
Kişi kendi iradesiyle sevmediği gibi kendi iradesiyle de silip atamaz heralde.
Aklınızda, unutmak istediğiniz kişiyi en olmaması gereken yerde hayal edin diye tavsiye edenler vardı. Bende pek işe yaramadı ama buraya işaretleyim dedim.
Şimdi genelde bilinçaltında aşk acısı çeken kişi acıyı unutmak istemez. sevgilim için acı çekiyorum, ne kadar hoş der ve bundan içten içe hoşlanır. Eğer böyleyse silkelenip kendine gelinmesi lazımdır. Evet sevilen için veya sevgi için çekilen acı hoş olsada bunun içinde bir bencillik bir ego gizlidir. Ben öyle bir adamım ki sevdim mi işte böyle severim der seven kişi. e kardeşim bu senin yaptığın bencillik değil mi. aşkın sevginin içinde bencilliğin ne işi var. sıyrıl şu egodan benden. görünüşten sıyrıl öze bak. sen onu mu sevdin onun aracılığıyla sende oluşan duyguları mı sevdin. o duygular başka aracılarla da sana bahşedilebilir.
Öte yandan; Şu dünyada 5 milyar insan varsa misal, o kişinin doğru kişi olma ihtimali de hadi yarısı karşı cins diyelim 2,5 milyarda birdir belkide.
