şimdi bir tek yalnızlığım var yanımda,
ve sadece yapraklar uçuşuyor ardımdan.
gökyüzü kızıllaşırken ve bulutlar kaybolurken,
yavaşça yok oluyorum artık tüm hayallerde.
karanlık çöküyor üzerime gökyüzü aydınlanırken,
oysaki baharındaydım hayatın tam ortasında.
bir kez gülememişken
ve ağlayamamışken onun yanında,
tanrı beni çağırıyor hep uzaklardan.
bir kadın çığlığı gibi keskin,
ve bir bebek sesi kadar berrak geliyor
bana ardımdaki rüzgarın sesi.
gün batarken tekrar yükseliyor,
ve ay ışığında gökyüzüne çıkarıyor beni.
