öyle illet birşey ki gelince insanın gözü görmez, kulağı duymaz oluyor. savup savuşturuyorsunuz doyasıya. sonra geçiyor öfkeniz, bu sefer de kendinize kızıyorsunuz, 'keşke öyle demeseydim, keşke şöyle yapmasaydım' diyerek. onun içindir ki atalarımız;
(bkz: öfke gelir göz kararır, öfke gider yüz kızarır) diye bir tabir kullanmışlardır.
