sevgiliyle bedenen uzakta yaşamak. "gözden ırak olan gönülden de ırak olur" atasözü boşuna söylenmemiştir. ayrılığın ilk zamanları çok zor geçer, aklınız sürekli ondadır, şuan şurdadır, şimdi işten gelmiştir, yemek yiyordur vs. vs. bir müddet sonra onsuz yaşamaya alışmaya başlarsınız. onsuz alış veriş yapmaya, onsuz sinemaya gitmeye, onsuz konsere gitmeye.. liste gittikçe uzamaya başlar. eğlenceli işleri onsuz yaparken, keşke oda olsaydı diye iç geçirmeye başlasanız da, sonraları ona da alışırsınız ve giderek bu iç geçirmeler seyrekleşir. kötü anınızda, patrondan fırça yediğinizde, anneniz hastalandığında, arkadaşınızla tartıştığınızda, yağmurlu birgün el ele dolaşan çiftleri gördüğünüzde içinize bir hüzün çöker ve o an kendinizi, dünyanın en yalnız insanı olarak görürsünüz. telefonda sesini duymak artık size yeterli gelmez. iyi gününüzde aradığınız gibi, kötü gününüzde de yanınızda olmasını, size dokunmasını, şevkatle sarılmasını istersiniz. çünkü sevmek, uzaktan yeterli gelmez bir müddet sonra insana. soyutlaşır. ve tüm bunlar giderek bir ihtiyaca dönüşür, en zayıf anınızda birilerine yönelme ihtiyacı duyarsınız, bu da aranızda artık bişeylerin yıprandığının habercisidir size.
