sevdiğiniz/fanı olduğunuz grubu- tür gözetmeksizin- ilah yerine koyup her dediklerini -ki bunlara şarkı sözleri ve röportajlarını dahil edebiliriz- tanrı kelamı gibi görürseniz, onların görüşlerini "copy-past"e tabi tutarsanız, bu sizin kendi mallığınızdır. 70ler ve 80lerdeki belki de müziğin liderlik ettiği felsefi akımların döneminde yaşamadığımdan, hatta yaşasaydım bile katılacağımı zannetmediğimden ötürü, insanın inanç gibi önemli bir konuda müzik gruplarına "danışması"nı, onlara göre hayatını biçimlendirmesini saçma bulurum. etkilenmek, üzerinde düşünmek ayrı bir konu. sözlerden çok müzikten, ritmden etkilenip, bir notayı, bir riffi şeytani ya da ilahi buluyor da olabilirsiniz, işte bu sizin yorumunuzdur. ancak gidip de icracının görüşlerini yorumlamadan kabul etmek, akıl karı değil. ayrıca, inanç boşluğu denen şeyle sadece bir yaratıcıya iman kastediliyorsa, fransa ya da iskandinav ülkelerindeki ateist insan sayısı/oranı araştırılmalıdır*. sorun bakalım, nedeni rock müzik miymiş, iklim miymiş, rönesans mıymış, sanayi inkılabı mıymış, kilisenin etkisinin yıkılması mıymış...
