Kitabı okumadan önce şöyle bir söz vardı hayatımda. içimizdeki vicdan bizi rahatlatmasaydı hayatta bu kadar tutunamazdık diye. Kitap biraz da bunu tamamladı. Her yaptığımız şeye karşı vicdanımız bir çıkış yolu buluyor.
Kitap birbirini seven iki insanın duygularının yeterli gelmediğine bunun yanında hayatın gerçekleri karşısında yaklaşım tarzlarına da değiniyor. Hayatta o ana kadar bir birikimi olmayan Ömer, işine evlenmeden önce önem vermeyen borç alarak hayatını devam ettiren biri. Evlendikten sonra paranın ne kadar da gerekli olduğunu anlıyor. Günümüzde ailesi için mücadele eden insanları görünce duygular ne kadar da ortak diyorum. Nasıl ki tarihi günümüze göre yorumlayamıyorsak kitabı da farklı bir formata koyamıyoruz. Ne olurdu Ömer daha düzenli biri olsaydı, Macide her ne olursa olsun Ömer'i terk etmeseydi, Ömer'in daha iyi bir çevresi olsaydı, Ömer de bırakıp gitmeyi değil de Macide için mücadele etseydi, Bedri her ne olursa olsun Ömer ve Macide'den uzak dursaydı. Cehenneme giden yol biraz da iyi niyet taşları ile dolu. Yapmış olduğumuz şeyler en sonunda bambaşka bir sonuça çıkabiliyor. En sonunda Ömer, Macide ile Bedri'nin kol kola girmesiyle başka bir yola giren devamında ne olduğunu merak ettiren kitap.
