Çoook uzun zaman aglamamıştım 19 yaşından 26 yaşına değin. Ne var ki beter bir rahatsızlık geldi buldu beni. O kadar çok şey kaybettim ki.
Baktım ki kendimi kaybetmişim artık. o dolgun yüz yok artık, kaburgalarım hiç olmadıği kadar ortada. Kaslarım erimekte. acı çeke çeke erimişim ve bitmek bilmeyen ağrılar aman vermiyor o ağustos sicağında son ve en büyük ağlamamı yaptım.
Öleceğimi bilmenin ağlaması, gençliğime geçmişime kendime aciyarak haykirarak ağladım. Yüreğimdeki yangın o isyanla sondü o gece.
Gözlerimde yaş kalmadı.
Ağlamak keşke hep güzel olsa. Telafisi olan şeyler için olabilse.
