bir arada yaşamanın tahammülsüzlüğü. evet, bence budur. sonuçta doğup ınga bile demeden seni birinin eline veriyorlar ananı görüyorsun, dışarıda babana uzatıyorlar babanı görüyorsun. ardından çevreni tanımaya başlayınca okulu görüyorsun. daha durumu tam anlamadan bir sürü şey sana dikta ediyorlar ve sen bu diktalar üzerinde büyorsun. daha küçük tuvalet eğitimi verip nereye sıçağını dikta ediyorlar, okula gidiyorsun seni sanki vahşi bir hayvanmışsın gibi eğitiyorlar. böyle gel git, git gel derken büyüyorsun ve sorumlulukların da senle birlikte büyüyor. bunlara tahammül etmeye zorlanıyorsun çünkü sana öğretilmiş roller bunlar. direnirsen suçlu, istenmeyen evlat, hain, gaddar, ibne götün teki oluyorsun ve ceza ile seni koşulluyorlar.
lanet olsun hayat bu yüzden çok zor. sebebi ise tamamen bir arada yaşamaya zorlanmış çaresiz canlılar olmamız. vahşi doğada daha özgürdük bence, daha vahşi olan toplum bizi boğuyor. sıkıcı tiplerle sorumluluk altında muhatap olmak, onların çoğunluk diye kararlarıyla yönetilmek zorunda kalıyoruz.
insan üzülüyor yani.
