üçüncü bilmem dördüncü sınıfta sinbad olması lazım geyikli klasörüm, turuncu ve fıstık yeşili ve kahverengi renklerle çok havalıydı. kollarının arasına alıp yürümek olur içine kalemlik mükemmel sığar ders çalışmak bir zevkti.
annem "bunalımlı gibi yere bakarak yürüyordun" diyerek karizmama ve iç dünyama biraz gölge düşürmüştü aklıma geldi şimdi.
klasörün gösterişten uzak kişiye öznel sorumluluk kazandıran karizması, yere bakarak yürüyebilmek için tek sebep.
ebeveyinler biraz aptal bazen. swh
