dürüst olmak gerekirse asosyal olmaktan pişman değilim, kimsenin pişman olmadığını düşünüyorum.
asosyalim çünkü güçsüz yönümü - zaafımı insanlara göstermek istemiyorum. önceden bütün sırlarımı ve zaaflarımı ayrım gözetmeden başka aptal insanlara paylaştıkları zamanlar vardı.
insanlar konuşur ve konuşurlar. karşısındaki insanı nasıl dinleyeceklerini bile bilmiyorlar. benim söyleyecek önemli bir şeyim yokken, karşımdaki kişi ise boş boş konuşurdu. artık beni çileden çıkarmıştı...
uzun lafın kısası biz insanlara zayıf yönümüzü - zaaflarımızı göstermek istemeyiz ve bizi sinir eden, boş boş konuşan insanlardan uzak dururuz. asosyallik hayattır.
