yoktur. olsa bile bu, ebeveynin, çocuğunun beynini yoğrulup diğer insanların istediği şekle sokulması gereken bir hamurdan başka bir şey olarak görmediğinin göstergesi sayılacaktır. çünkü; hepimizin de ayırdında olduğu gibi ebeveynler -diğer herkes gibi- insanların ne düşündüğüne çok ama çok önem veriyor. öyle ki bu çocuğunun kendi fikrinden bile daha önemli olabiliyor. bu da bir dereceye kadar haklı zira ebeveyn çocuğunu diğer insanlara anlatırken gözleri parlasın istiyor diğerleri hayran hayran baksın kendi çocuklarını da onun yetiştirdiği gibi yetiştirsin, çocuğuna onun çocuğunu örnek almasını öğütlesin. evet, genel tabloya bakacak olursak bu, anne-babanın çocuk yetiştiriş tarzını yaymak istemesinden başka bir amaç gütmüyor. bu ister din empoze etmek olsun, ister ahlak.
