22yasindayim. Bazen banada oluyor oyle. Sukrediyorum yinede. Senin yerinde olmak isteyen binlerce kisi vardir bir dusun. Hayat boyle zaten surekli birseyleri kabullenerek yasayacaksin. Bunu degistirmene imkan yok. Ama kabullenmek eylemine bakis acisini degistirebilirsin. Kabullenmek katlanmak demek degil. Kabullenmek bazen farkinda olmaktir, kabullenmek bazen yasiyor oldugunu anlamaktir. Bazen huzurdur. Hic bir amacin olmasa bile nefes alip veriyorsun. Sana verilen bedeni, ruhu tasiyorsun. Rabbine kulluk ediyorsun. Cogu zaman bunu mukemmel bir sekilde yapamasanda. Kendi capinda birisin sende iste neden gencliginin en guzel yillarini sacma sapan dusuncelerle geciriyorsun?
