sadece "din" değil hiçbir dogmatik bilgi ve görüşü empoze etme hakkı yoktur.
"başkası edeceğine ben ederim" argümanıyla da savunulamaz. zira iyi bir anne babanın görevi, çocuğunun özgür ve rahat bir ortamda büyümesini ve yetişmesini sağlamaktır. aksi halde sizin çocuğunuz da içinde olmak zorunda olmadığı akımlara kapılıp, hayat labirentlerinde "önce sizin, sonra o başkalarının" himayesi altında kalan kendini yetiştirememiş bir birey olarak kalır.
x fikrinin savunucularının çocukları ile y fikrinin savunucularının çocukları, aynı anne-babalarının kendilerinden önce ettikleri kavgaları devam ettirir. bir adım öteye gitmek şöyle dursun, araştırma, merak edip, merak ettiklerini öğrenme bilincine erişemez. öyle ya, nasıl olsa anne-babasının doğruları, ona empoze ediliyor zaten.
nereden bilecek ki daha doğrusu olup olmadığını?
eğer çocuğunuzu sadece "kendinizden bir parça", bir "proje", bir "uğraş" olarak değil, bir insan olarak görüyorsanız onu özgür yetiştirirsiniz. yok benim çocuğum bana bağımlı, benim vücudumun bir uzvu gibi, benim devamım gibi olsun, ne diyorsam onu yapsın diyorsanız, o sizin kendi içinizde aşamadığınız sorunlar olduğunu, hayatta kendinizi tam anlamıyla gerçekleştiremediğinizi gösterir. başka bir şey değil.
edit:
çocuğunun diniyle, fikriyle, görüşüyle; gurur duyan, utanan insanlar da varmış şu sözlükte.
