az önce geçti sokağımdan.
annemle babam ''ay nostaji!!'' diye cama yapışırken ben ankara'nın şu ayazında gecenin bir vakti onu çalışmaya zorlayan şeyi düşünüp üzüldüm. ve anne babam ''ne bekliyordun ki boza kışın içilir'' dedi -.-
yine de gözlerim doldu öyle kocaman bakır kapları şu saatte para kazanmak için taşırken görünce. sokağın sonuna geldiğinde de kimse almadı. öylece baktı arkasına...
not: evet ağlıyorum şu an. lütfen dalga geçmeyiniz.
