ortaokuldayken, bir arkadaşımın yaptığı hadiseydi. çok ağır bir laf kullanmıştı. tabi bunu uluorta yapamazdı. yamulmuyorsam 3 kişi arasında yapmış sonra da baskılarımızla özür dilemişti.
küfür ve özür dilemesi arasında nasıl bir içtenlik farkı olduğunu bilemem fakat bu genç gelgörelim bırakın bir din'e, tanrıya dahi inanmıyor hala.
işin ilginç yanı ise, küfrettiği zamandan bu yana bu çocuğun bir şekilde sürekli olumlu yönde gelişiyor olması. (hayatımda ilk kez bir entryde yazdığımı açıklamak zorunda kalıyorum. bu paragrafta bu bireyin küfür ettikten sonra neden başına hep iyi şeylerin geldiği, hiç kötülük yaşamadığının şaşkınlığı yaşanmakta ve muhtemel cevabı bir alt satırda verilmektedir. *)
kim bilir belki de hakketen içinden gelerek özür dilemişti.
edit: her boku anlarım da bir olay neden eksi oylanır anlamam.
