soğuk kış gününde gece yarısı indiğin otobüsün seni bıraktığı rampayı çıkarken yolun ucunda karşılar seni kocaman gözleriyle.zor bela ısıttığın ellerin pantolon cebindeyken gözlüğün camından seker durur gözbebeğine.burdayım baksana bana.nasıl da soğuktur o beyaz yüz.nasıl da yuvarlak.ısıtacak sanırsın ellerini uzatsan.sanki ilk defa görür gibisindir.koysan başını nasıl da uyursun sırtında.ayıramadan gözünü inersin sonra yamacı.hiç bir araba,hç bir insan geçmez aranızdan.dünya kilitlenmiştir büyülü aşkınıza sanki.öpemediğin ama sürekli gülüştüğün şişman kızı getirir aklına.nasıl da ısıtırdı kışın seni soğuk dip odada gülmesi,alaysı konuşması.nasıl da neşeliydi.sorunlarını bile gülerek anlatırdı.dokunsan çözülecekti hiç uzanamadığın hayatı ellerinde.
