doğrudur. sağcı dünya görüşüne sahip olanları, solcu dünya görüşüne sahip olanlarla kıyaslamaya çalışmak da abestir.
15.-16. yüzyıl civarlarında başlayan rönesans akımı kiliseye ve engizisyona karşı duruşu ifade etmesiyle birlikte fransız devrimi'ne etki eden özellikler taşır. fransız devriminin de insan hakları ve hümanizm'e olan etkisi inkâr edilemez. işte bu evreler yani ilerici evreler tarihte hep olduğu gibi statükocu tutum(sağcılık) içeren evreler ile çatışarak gelişmiştir.
sağ fikri veya seküler fikri benimseyen sanatçıların eserleri bir anlamda fikirlerinden bağımsız bir nesnellik içerir. bunun izahatını da ancak tarihsel materyalizm'in doğruları ekseninde açıklığa kavuşturabiliriz. aristo'dan sokrates' e, galileo'dan bruno'ya kadar tarihsel akış incelenirse bunun doğruluğu ispatlanır.
bir örnek vermek gerekirse: klasik müziğin kendi gelişimi içerisindeki seyri izlenirse bu süreç daha yalın bir şekilde gözlemlenir. kiliseden çıkan klasik müziğin ilk estrümanlarına eklemlenen yaylı, nefesli gibi enstrümanların her aşamasında kilisenin tutumu tutuculuk yani sağ yaklaşım olmuştur.
sonuç olarak: sanatın her alanında ilerleme ve gelişme içeren duruş, tutucu yaklaşımla açık ya da örtük bir çatışmayı da içerir. bu durum da o akımı ne kadar soldan yani diyalektik materyalizm'den uzak dursa onu reddetse de, tarihsel materyalizm perspektifine bağlı olarak o sanatı diyalektik materyalizm'e yani sol'a eklemler.
bu yüzden de sağcılar sanat merkezlerini yakıp yıkmak dağıtıp dökmek ya da son suriye örneğinde olduğu gibi bombalayıp havaya uçurmak için giderken, sol düşüncenin en alt basamağındaki seküler ve sosyalist düşüncedekiler bilinçlenmek için giderler.
